بزرگترین نکته مثبت «بلوتوث» اینست که می تواند ارتباطی بی سیم، ارزان و خودکار، بین دستگاه های الکترونیکی برقرار کند. البته روش های دیگری هم برای برقراری ارتباط بدون سیم مانندFI-WI یا ارتباط INFRARED(اشعه مادون قرمز) وجود دارند. در اشعه مادون قرمز، امواج نوری با فرکانس پایین است که توسط چشم انسان قابل تشخیص نیستند.

معمولا در کنترل از راه دور تلویزیون ها و دستگاه های الکترونیکی از اینفرارد استفاده می شود، اما با وجود قابلیت اطمینان و مقرون به صرفه بودن استفاده از آن در دستگاه های مختلف، استفاده از این تکنولوژی خالی از اشکال هم نیست.
اول اینکه دو دستگاهی که می خواهند با استفاده از اینفرارد با هم ارتباط برقرار کنند باید حتما در خط دید مستقیم یکدیگر قرار داشته باشند. دومین مشکل اینست که اینفرارد همیشه یک ارتباط یک به یک برقرار می کند. یعنی شما می توانید داده ها را بین کامپیوتر و لپ تاپ رومیزی تان منتقل کنید، اما امکان برقراری ارتباط همزمان با یک دستگاه دیگر مانند پرینتر یا... وجود ندارد. اما «بلوتوث»، در حقیقت یک نام تجاری برای شبکه های بی سیم شخصی(PAN) است که با استاندارد مشخصی شناخته می شود. «بلوتوث» با استفاده از یک فرکانس برد کوتاه رادیویی و پروتکل ارتباطی برای مصارف با توان پایین و برد کوتاه(۱متر، ۱۰۰متر) می باشد که با نصب یک میکروچیپ ارزانقیمت در دستگاه ها فعال می شود. دستگاه هایی که در حد فاصل مجاز از یکدیگر قرار دارند می توانند با استفاده از بلوتوث با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.